"Ramana Maharshi is heel erg belangrijk geweest op het pad dat ik gelopen heb. Vanaf het eerste moment dat ik een foto van Ramana zag werd er iets aangeraakt wat zo diep was dat ik niet anders kon dan het te volgen. Zijn foto had ik op het altaar gezet en elke keer als ik er langs liep gingen mijn ogen alleen maar naar de maharshi. Alle andere dingen die op het altaar stonden zag ik niet meer.
De stilte die van Ramana uitging was zo krachtig dat ik steeds vaker voor het altaar ging zitten om daar te mediteren. Het was alsof Ramana me zijn leven lang al geroepen had, maar ik aldoor niet wist hoe ik daar moest komen... tot het moment dat ik zijn foto in handen kreeg.
Wat ik in zijn ogen zag was zo sterk en overduidelijk dat het in een keer helder was dat dit het laatste was wat ik zocht. Ofschoon er al een grote wakkerheid in mij was, was er ook altijd nog een besef van dat er iets nog niet volledig verdwenen was. In Ramana's ogen zag ik de diepe vrede van het Niets en dat was zo overeenkomstig het diepste verlangen in mij dat ik op een gegeven moment niet anders kon dan in huilen uitbarsten voor het altaar en vanuit mijn diepste wezen naar hem te roepen: 'Het enige waar ik wil zijn is waar u bent!'
Het is niet uit te leggen wat er daarna gebeurde, maar de beste beschrijving is alsof de hele schepping in een reset terecht kwam. Ik ontmoette vrijwel meteen daarna iemand die mij het laatste stukje van het pad liet zien en de rest is geschiedenis. Woorden zijn er niet voor en die kan ik ook niet geven, behalve dat het voorbij alles is wat gezegd kan worden.
Om shanti."
