over zinloosheid, verdriet en depressie
Vraag:
Vannacht werd ik weer overvallen door depressieve gevoelens (nadat ik bij die ene organisatie wegging zag ik dat er helemaal geen ‘samen’ bestaat en alles gewoon van en voor de eigenaar was, terwijl we altijd spraken over 'samen' en 'wij-gevoel'). Twee jaar daarna verliet ook mijn partner mij, en we waren maatjes voor het leven, dachten we. Ook toen zag ik weer dat er helemaal geen ‘samen’ is…en als het voor iemand niet klopt deze ook gewoon weer vertrekt.
Ik ervaarde toen en ook nu geen zin meer… en er zijn ook ook gedachten dat het dan ook niet meer hoeft met deze nieuwe organisatie. Het lijkt erop dat de zinloosheid duidelijk wordt. Ik heb heel veel gehuild. Nu leeg en doodop…(en er zit nog steeds veel verdriet).
Is dit een beetje de goede weg, of trap ik in een valkuil?
Antwoord:
Als zinloosheid ervaren wordt is er een onderliggend iets dat nog vasthoudt aan het idee dat het mogelijk zou zijn om zinvol te leven. Als dat idee wegvalt en er is een werkelijk zien dat alles leeg is, verdwijnt het gevoel van zinloosheid, verdwijnt het gevoel van verlies, verdwijnt het gevoel van dat het nergens toe doet. Die gevoelens zijn van de persoon.
Daar waar je nog dieper durft los te laten en de overgave groter wordt kan depressie niet langer bestaan. Dat waar dit in verschijnt heeft geen last van zinloosheid. Dat waar dit in verschijnt is waar de aandacht steeds opnieuw weer naar toe mag.
Laat het verdriet stromen, maar maak het verdriet niet van jou. De tranen komen vanuit de aannames die nog in het systeem zitten. Laat ze in helderheid stromen en geef je over aan het grote Ene dat alles regelt. Daar waar de tranen stromen, laat ze stromen zonder verhaal en bezie het met de helderheid die er ook is. Geef de tranen aan het grote Ene. De tranen zijn niet van jou. Ze zijn van de illusie.
'Zin en geen zin' zijn ook van de illusie. Niets meer willen doen omdat je ziet dat niets er toe doet is een mindtruc. Daar waar het leeg is zonder betekenisgeving ontstaat een natuurlijke beschikbaarheid die voortkomt uit het alomvattende weten. Handelingen zijn dan tegelijkertijd leeg als vreugdevol. De leegte is de vreugde... het heeft niets te maken met zinvolheid en heeft niets te maken met 'ergens toe doen'. Daar waar het leeg is bestaat geen eenzaamheid, geen alleen of samen en kan nooit iemand je verlaten.
- Emilia