Het is één van de meest voorkomende misvattingen: het idee te hebben zelf de oorzaak te zijn van alles wat er in je leven gebeurt. Maar deze eer wil ik je toch echt niet geven. Het lijkt alleen maar zo dat je een vinger in de pap hebt, maar als je dieper kijkt zul je zien dat daar niets van overblijft.
De man die de verjaardag van zijn dochter vergat gaf zichzelf ongelooflijk op de kop en nam het zichzelf erg kwalijk. Hij vond dat hij zelf de oorzaak was van deze vergeetachtigheid, zo hield hij zich voor. Maar toen ik het samen met hem in het licht ging zetten kon hij niet anders dan zijn zienswijze loslaten. De dag dat zijn dochter jarig was startte zijn auto niet en moest hij de garage bellen alvorens hij naar zijn werk kon gaan. Veel te laat kwam hij aan op zijn werk en daar bleek ook nog eens zijn collega ziek te zijn. De stapel werk die hij die dag moest wegwerken was torenhoog en toen hij eind van de dag doodmoe thuis kwam bestelde hij een pizza en ging deze op de bank opeten. Na een paar happen viel hij van vermoeidheid op diezelfde bank in slaap en toen hij een paar uur later wakker schrok herinnerde hij zich dat hij zijn dochter had moeten bellen omdat die jarig was. Maar het was al 1 uur 's nachts en nu nog bellen was geen goed idee. Hij kon zichzelf wel voor de kop slaan!
Deze man heeft zelf zijn dag niet ontworpen en de hindernissen neergezet waardoor er geen ruimte meer was voor de herinnering aan zijn dochter. De man heeft zelf zijn auto niet stuk gemaakt, zijn collega niet ziek gemaakt en de te machtige pizza gebakken en ook het moment van in slaap vallen had hij geen regie over. Het gebeurde spontaan.
Niets heeft een enkele oorzaak. Alles wat gebeurt is de uitkomst van ontelbaar veel factoren in het leven en alles tesamen maakt dat we in een bepaalde toestand terecht komen. Onszelf de schuld geven is onnodig en getuigt van onhelderheid en onwetendheid. Als je helder kijkt zie je hoe alles in het leven heeft bijgedragen aan deze ene uitkomst en dan blijft er niets meer over om de schuld aan te geven. Dus ook de collega niet, de auto niet en ook de pizzabakker niet. Een schuldige is er dus niet en de ultieme oorzaak is niet te vinden.
In de illusie van de afgescheidenheid denk je dat jij de oorzaak bent van wat plaatsvindt. Maar in werkelijkheid is er geen afgescheidenheid en gebeurt alles in samenhang met alles. Zodra je dit ziet kom je uit de greep van identificatie en ontdek je dat er iets groters en alomvattends is waarin dit alles plaatsvindt. Dat waarin zich alles ontvouwt, dat ene Ene waar we zo vaak over spreken is wat je in werkelijkheid bent. Er is geen jij, er is geen ik, er is geen schuldige en ook geen oorzaak aan te wijzen. Het is het leven zelf.
- Emilia