Vaak denken mensen dat ze terug bij af zijn, niet ver genoeg zijn, nog van alles moeten presteren, harder hun best moeten doen of juist teveel hun best doen. Er komt dan veel zelf-afkeuring en ik zie menigeen zichzelf dan met de hamer op de kop slaan. Maar het is niets meer dan een gedachte die je hier te pakken neemt. Lever die hamer bij mij in, die heb je echt niet nodig.
We zitten boordevol ideeën over wat er nodig is om tot bevrijding te komen. Dat zo'n idee, zo'n gedachte langskomt is geen probleem. Je hebt alleen niet helder dat het slechts een gedachte is.
De gedachte is niet het probleem, maar je geloof er in.
Het is dus niet zo dat je één van de dingen anders zou moeten doen. Doordat je de gedachte die er aan vooraf gaat niet helder hebt wordt hij op onbewust niveau gelooft. Vervolgens kun je alleen maar vanuit dat perspectief kijken. Zo'n gedachte zou kunnen zijn: "Bij bevrijding hoort dat ik mijn verlangens ontstegen ben" of "Ik zou net zo veel moeten mediteren als mijn leraar want anders ben ik er nog niet". Het zijn aannames en beelden van wat we menen dat bevrijding is en hoe die er uit zou moeten zien. Omdat je niet door hebt dat dit slechts gedachten zijn, hebben ze je te pakken en ga je jezelf vervolgens spiegelen aan dit beeld. En ja.... dan deugt er niets meer van je.
In plaats van te proberen van deze valkuil af te komen is het beter om te ontdekken welke overtuiging er aan vooraf gaat. En deze gedachte te checken op juistheid. Kun je zeker weten dat het zo is of zo zou moeten zijn? Kun je het echt zeker weten? Vrijwel altijd zul je dit met nee moeten beantwoorden en begin je de onderliggende overtuiging te doorzien en los te laten. Het automatische gevolg is dat je zelfonderzoek weer vrij kan bewegen en niet meer vergeleken kan worden met het gedachtenbeeld. De zelfveroordeling valt dan op natuurlijke wijze weg en je bent automatisch weer terug op je pad
- Emilia