Het enige dat nodig is op het pad van bevrijding is dat de opmerkzaamheid groter wordt. Namelijk als de opmerkzaamheid toeneemt, zul je ook steeds meer herkennen wanneer de aandacht meegaat met een verhaal, meegaat met een gedachte, meegaat met een overtuiging, meegaat met een idee... En zodra je dat herkent, dan kun je gaan zien - beginnen op te merken - hoe dat precies gebeurt.
Eerst is er niets, en dan ineens plopt er iets op in bewustzijn. En floep... alles gaat daar in mee! Er kan zich dan van alles ontvouwen: positief, negatief, groot, klein, opvallend of onopvallend. Maar in alle gevallen ontvouwt zich iets. En wat het ook is - of het iets heel moois is waar je blij van wordt - of iets waar je verdrietig van wordt - of boos van wordt - of wat dan ook; je bent op dat moment weg uit de werkelijkheid. Weg van dat wat altijd is, weg van het het ware Zelf en je zit met de aandacht vast in dat wat verschenen is. Vergeten wat je werkelijk bent, niet meer wakker en opgeslokt (lees geïdentificeerd) in dat wat zich in bewustzijn heeft getoond.
Hoe groter de opmerkzaamheid is, hoe helderder de geest en hoe eerder je dit opmerkt. Het moment dat je het dan opmerkt, kun je je weer herinneren van: 'Oh ja, ik hoef er niet in mee, de aandacht hoeft niet mee!' En dan kun je heel simpel weer terug. Terug naar dat wat werkelijk is. Terug naar het Hier en Nu en terug naar wat er was voordat dit zich aandiende.
Dat is één van de vruchten van Zelfonderzoek, maar ook van meditatie; dat die opmerkzaamheid groter wordt. Dus hoe meer je in aandacht stil zit, en gewoon kijkt in wat is, hoe groter de opmerkzaamheid wordt. Dat gaat vanzelf... En misschien heb je het idee dat de opmerkzaamheid bij jou niet groot genoeg is. Dan ga eens kijken in een veel langere tijdlijn. Hoe was het 20 jaar geleden? Kon je weken, maanden in iets vast zitten. En ja... dat gebeurt nu niet meer.
Alleen het is nooit zo dat - op het moment dat de opmerkzaamheid groeit - het van de één op de andere dag klaar is. Het gaat heel langzamerhand en je zult merken dat wat er kleeft - het verhaal, de identificatie met iets - steeds minder lang kleeft. Dus waar je eerst heel lang in iets vast kon zitten, wordt het eigenlijk steeds korter. Je merkt het sneller op. Dit kun je omschrijven als het wakker worden, het ontwaken. Je wordt steeds wakkerder. net zo lang tot het helemaal ophoudt, tot het helemaal niet meer kleeft. Dat laatste is de bevrijding. Maar tot die tijd zal je zien dat het steeds ruimer wordt. Dus geef jezelf nooit op de kop. Het duurt precies zo lang als het duurt. Het is geen wedstrijd!
- Emilia