Van de week kreeg ik bezoek van J. Ofschoon ze voor iets anders kwam, ontvouwde het gesprek zich al snel richting haar spirituele pad en de obstakels die ze er in tegenkwam. Met tranen in haar ogen vertelde ze me hoe ze afscheid heeft moeten nemen van haar leraar, omdat ze zich in het contact met hem helemaal voelde afsluiten. Ze begreep niet waarom ze zich zo afsloot en haar leraar haar niet verder kon helpen.
Afsluiten doe je niet, dat gebeurt...
Om te beginnen is er helemaal niets te doen aan het afsluiten zelf... als het systeem zich sluit en er een weerstand op is gekomen naar de leraar kun je dat niet met kracht of geweld weer openen. Enkel inzicht, liefde, geduld en de invloed van de tijd zullen de verharding weer zacht maken en de muur doen afbrokkelen. Het hoogste wat je kunt doen is helder te blijven kijken naar hetgeen zich ontvouwt en vooral de verhalen die het denken je over deze situatie vertelt niet geloven. Want het denken (lees ego) heeft een prachtige constructie van logica en aannames opgebouwd om deze afscherming te rechtvaardigen.
Wat bescherm je?
Maar kijk eens even goed... wat moet er dan zo nodig beschermd worden? Waar om heen is die muur opgebouwd? Als je dat probeert te vinden en je kent de methodes van zelfonderzoek, zul je er al snel achter komen dat hetgeen beschermd wordt niet meer en minder is dan een aantal gedachtestructuren en er binnenin niets te vinden is. Het ego beschermt het denkbeeldige ik.... en dat was nu net waar je zo graag vanaf wilde....
In dit geval had het meisje in contact met andere leraren ondervonden dat deze haar liefdevol hielpen met de obstakels op haar pad, maar had ze in het contact met haar eigen leraar de beleving alsof deze met een pikhouweel op haar in aan het hakken was. Dat contrast was zo groot dat ze terugdeinsde en zich afsloot.
De vernietiging
Om te begrijpen wat hier gebeurt kun je de persoonsstructuur zien als een bakje wat gevuld is met kruimels, zand en stenen. De meeste mensen proberen deze kruimels, zand en stenen te herschikken zodat het behapbaar is en ze er niet te veel last van hebben. De spiritueel zoeker echter zal proberen de illusie van al deze inhoud te ontdekken, waarna de kruimels, zand en stenen transparant aan zullen voelen en er geen hinder meer van ondervonden wordt. Dit wordt ontwaken genoemd. Degenen echter die het pad van zelfverwerkelijking gaan en de wens hebben tot een volledige bevrijding, zullen tot het punt moeten geraken dat de volledige inhoud van het bakje, inclusief het bakje zelf uit elkaar valt, verdwijnt en ook nooit meer terug kan komen.
Dit meisje had de pech (eigenlijk het geluk, maar dat beseft ze nu nog niet) dat haar eigen leraar het hele bakje inclusief inhoud in één keer weggooide alsof het niet meer en minder dan een oud stukje papier was die je bij het vuilnis gooit. Dit was een grote tegenstelling tot de andere leraren die ze had ontmoet en die geduldig met haar steentje voor steentje, kruimel voor kruimel, zandkorreltje voor zandkorreltje gingen onderzoeken en deze met haar transparant probeerden te maken. Dat voelde prettig... Maar haar eigen leraar, de jnani, had geen boodschap aan al deze kruimels en stenen. Dat is geen zelfonderzoek... het is illusieonderzoek (je onderzoekt dan de persoon in plaats van het Zelf). Voor de jnani is het heel helder: waarom zou je je bezig houden met wat niet werkelijk is en dat proberen op te gaan lossen? Ga in één keer naar de kern en offer het ego.
Voorbij gehechtheid
Want hoe mooi het ook lijkt, ook het proces van het transparant maken van de inhoud van het bakje draagt een gehechtheid in zich en kan een obstakel worden voor zelfverwerkelijking. Het voelt namelijk heerlijk om mensen naast je te hebben, die geduldig met je mee kijken. En het spirituele ego verzaligt zich met hoe goed je nu bezig bent en met elk resultaat wat je boekt. Zo bouwt zich zonder dat je het door hebt, een nieuwe spirituele identiteit zich op.
Dat wat bij het meisje in weerstand kwam naar haar leraar, was niet meer en minder dan het ego dat een deel van de inhoud van het bakje en de spirituele identiteit probeerde te beschermen. Want wie ben je zonder bakje? Ik hoop voor haar dat het inzicht de muur weer doet afbrokkelen en de opening naar haar leraar weer zal ontstaan. Als de leerling gereed is, verschijnt de meester. Deze zal er altijd voor haar zijn.
- Emilia